بررسی راهکارهای افزایش سهم اقتصاد دریاپایه در استان مازندران (با محوریت استان‌های شمالی) با رویکرد توسعه صنایع، تجارت و گردشگری با کشورهای حاشیه دریای خزر

اصطلاح «اقتصاد دریایی» که با عنوان «اقتصاد آبی» نیز شناخته می‌شود، طیف وسیعی از فعالیت‌های مرتبط با دریا را در برمی­گیرد. پس از فراگیرشدن مفهوم «اقتصاد آبی» در سال 2014، این واژه از مفهوم انتزاعی خود خارج‌شده و به یك مفهوم عام با مجموعه­ای از زیرشاخه­های تخصصی مرتبط با تمامی فعالیت‌های اقتصاد دریاپایه تبدیل شده است. در تلقی جدید اقتصاد آبی، مواردی نظیر حمل‌ونقل دریایی، ارائه‌ی خدمات دریایی، استخراج منابع زیرسطحی، شیلات و آبزی­پروری، گردشگری و مسافربری دریایی، انرژی‌های تجدیدپذیر و هم­چنین بسیاری از زمینه‌های نوظهور موردتوجه واقع‌شده است.

یکی از ویژگی‌های طرح‌های توسعه مرتبط با اقتصاد آبی، زیربخش‌های مختلف تخصصی آن، بین‌رشته‌ای بودن و بین بخشی بودن مطالعات است. ازاین‌رو با توجه به اهمیت تحلیل وضعیت اقتصاد آبی و با توجه به مزیت­های موجود در استان مازندران به نسبت سایر استان‌های مجاور دریا و در قیاس با نمونه‌های جهانی، طرح «بررسی راهکارهای افزایش سهم اقتصاد دریاپایه در استان مازندران (با محوریت استان‌های شمالی) با رویکرد توسعه‌ی صنایع، تجارت و گردشگری با کشورهای حاشیه‌ی دریای خزر» به همت استانداری مازندران و با توجه به اولویت­های پژوهشی مصوب شورای برنامه­ریزی استان در دستور کار قرار گرفت.

در طول این مطالعات پژوهشگران مبنا با استفاده از تخصص‌های مختلف موجود در شرکت و شبکه همکار آن، در 14 زیرفصل به مطالعه اولیه تعاریف، مفاهیم، زیربخش‌های علمی، تجربیات جهانی و داخلی و تحلیل 6 زیربخش اصلی فعال ملی و استانی در حوزه اقتصاد آبی پرداختند. پس از آن با ارائه یک برنامه راهبردی و عملیاتی اولیه، 3 مطالعه جامع برای توسعه دریامحور استان مازندران به استانداری مازندران، سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، وزارت کشور، وزارت صنایع و معادن و سایر ذی‌نفعان پیشنهاد شد.

درنتیجه این مطالعات و با تکیه بر اهمیت موضوع در سال 1402 و 1403، تدوین کمیته توسعه دریامحور مازندران و ابلاغ مطالعات توسعه دریامحور در دستور کار استانداری مازندران و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان قرار گرفت.